Boşluk . . .

8 gün 8 saat 58 dakika . . . Bir nefes alalım . . . 8 gün 8 saat 57 dakika . . .

Uzun zamandır buraya yazamadım, ancak "yazamadım" kelimesine dikkat çekmek istiyorum çünkü aslında yazacak zamanım bal gibi de vardı. Gelmek istediğim nokta, vermek istediğim mesaj ise günlerimin böyle geçmekte olduğu. Yapmam gereken şeyler var ve acilen yapılmaları gerekiyor ancak sanki bir güç beni uyuşturuyor, yavaşlatıyor, saptırıyor . . . Sanki suyun içinde çırpınmak, koşmaya çalışmak gibi. Çok az şey için çok fazla güç sarfediyorum . . .

Biliyorum yine can sıkıyorum, ancak zaten beni burada yazmaya zorlayan da içimdeki sıkıntı, sinir, hiddet ve şiddet! :)

Tamam . . . sakinim, kötümser yanım kendisini ifade etti ve rahatlamış olması gerek. Şunu belirtmek istiyorum, ben bu sınav için yeterince çalıştım ve bu da benim için yeterli olacak. Zaten hep öyle olmadı mı? LGS ve bütün lise, inek değil kendim oldum. Tamam, gerektiği yerde çalıştım ama asla "kendimden başkası" olmaya çalışmadım. Abartıp köpekler gibi çalışamaz mıydım? Tabii ki mümkün. Ancak şu anki "ben" ile mümkün değil. Sınava girdiğimde içimde pişmanlık değil, rahatlık ve güven olacak.

Şu sıralar her an, her dakika, her saniye sınavdan sonrasını düşünmekteyim. Red Orchestra ile geçecek sayısız günler, biricik klanım; BF2'nin o darmadağın, karambol, ama kafayı çalıştırınca bir o kadar zevkli çatışmaları, Lock-On ve uçuşlar . . .

Ama beni asıl heyecanlandıran, iyice içimde coşmaya başlamış olan durdurulamaz ve kızışmış "İkinci Dünya Savaşı heyecanına" Red Orchestra'nın ve bilimum İkinci Dünya Savaşı oyunu ve kitabının yapacağı o ilk "COSSS" etkisi!

Kim bilir, belki de bu sıralar yoğunlaşma sorunumun bir numaraları bunlardır. Bir daha ve mümkünse "gerçek" Cepheden Haberler'de buluşmak üzere . . .